Terug in Pokhara

Van een blog is weinig gekomen. Bij andere tochten in Nepal was er soms nog wel toegang tot internet, soms via een satelliet verbinding. Maar zo niet in Mustang, waar publieke internetverbindingen volledig ontbreken. Op het verste punt van de trekking, in Lo Mantang was er nog wel een verbinding in een winkel, maar die werkte niet toen wij er waren. Dus geen blog.
In de aanloop van de tocht toch nog hoop op een verbinding, dus braaf van alles opgeschreven op de mobiel. Volgt hierna:
Vanaf Kagbeni eerst langs de rivier met prachtige uitzichten op de bergen. Lunch in Chuksang en daarna nog een klim naar Chele, een op een rots gebouwd dorpje waar verder weinig te beleven is. Wel een indrukwekkend landschap. De volgende dag was Syamboche het doel. Door wegwerkzaamheden was een deel van de route, een langs een rotswand lopend pad bedolven met puin en moesten we ruim een uur omlopen. We besloten te overnachten in Samar, een prima lodge in een mooi dorp. Het ligt 300m lager, dus minder kans op hoogteziekte. Wel moet het schema van de trekking worden aangepast. We lopen nu het schema van de Lonely Planet met drie dagen extra zodat we meer tijd en puf hebben om dorpjes te bezoeken.

De volgende dag via een stijl bergpad omhoog, dan een diepe kloof in met de heilige Chungsi grot. Centraal in de grot staat een dikke stalagmiet. Wij mochten er achterlangs klauteren. Jennifer en ik kregen thee aangeboden door een vriendelijke monnik. Na het bezoek weer uit de kloof omhoog klimmen voor de lunch in Syamboche. De menukaart is in iedere lodge gelijk. Favoriet zijn vegetable noodle soup (Gert, Floris), vegetable egg fried rice (Paul), momo’s (Els en Ali), french fries (Jennifer). We (niet Paul) waren best moe toen we na nog twee uur (en met meer dan 920m klimmen in de benen) aankwamen in Geling, een grotere plaats met weinig commerciële activiteiten en een smerige lodge. Maar wel een prachtig uitzicht op de besneeuwde Anapurna en op de omliggende toppen.
Van Geling naar Ghami, amper drie uur verderop. Na een wat saaie klim naar de Nyi pas (4010m), een spectaculair uitzicht op de rode en grijze rotsen die zo karakteristiek zijn voor Mustang. Ook Anapurna en Nilgiri liggen er weer mooi bij onder de strak blauwe lucht. Vóór de middag kwamen we aan in onze romantische 5 sterren lodge, witgeschilderd met donkere kozijnen, een mooie tuin met bloemen waar we de lunch gebruikten. Een goed werkende warme douche in iedere kamer!
Electriciens in Mustang blijken bijzonder creatief bij het plaatsen van lichtknopjes. Wij vonden ze: achter een plafondbalk (ganglicht); in de gang (privé badkamerlicht) ; boven de deur (kamerlicht).
Gisteren verder naar Tsarang via een pad dat de gids nog nooit had gelopen: Eerst naar Dhakmar, met zijn rode rotswand. Dan stijl omhoog (500m) via een grijze kegeltjeswand waartussen het pad omhoog slingerde. Boven uitrusten met expresso uit mijn thermoskannetje en genieten van het uitzicht. Langzaam afdalen via een hoogvlakte. Enkele plaatsen en routes van de terugweg zijn al te zien in de verte. Een supertrekking vandaag! Wij buigen af naar Tsarang, een oude koningsstad die momenteel een vervallen indruk maakt. Een belangrijke gompa, maar veel onderhoud werd er niet gepleegd. In de lodge trouwens ook niet.
De volgende dag Lo Mantang bereikt via de eeuwen-oude route, die nu echter een stofweg is waar af en toe een jeep overheen rijdt. Wij kwamen er vier tegen in de vijf uur dat we onderweg waren, dus het stofhappen viel mee. Lo Mantang is de ommuurde hoofdplaats van het koninkrijk Mustang. Smalle straatjes met witgekalkte woningen met twee verdiepingen. Er staan een paar indrukwekkende Gompa’s. De meeste indruk maakte de grote oude mandalas, op de muren geschilderd in één van de Gompa's. Half in het donker ontstond er een mystieke sfeer. De twee dagen in Lo Mantang gebruikt om uit te rusten, te shoppen in de vele souvenirwinkeltjes en een prachtige tocht gemaakt naar Tingkhar, een pittoresk dorpje met Gompa en het zomerpaleis van de koning, die daar overigens nooit meer komt. Op de heenweg naar een uitzichtpunt geklommen (tevens ruïne van een oud fort) van waaruit de beide noordelijke valleien te volgen waren tot de Chinese grens, en naar het zuiden de route die we morgen gaan teruglopen.
Terug via Ghar Gompa, westelijker en veel hoger dan de heenweg: voortdurend een prachtig uitzicht op de Anapurna en andere besneeuwde toppen. Eerst een pas over, dan afdalen naar Ghar Gompa, één van de oudste Gompa’s van Mustang. We zouden er overnachten, maar de faciliteiten waren te primitief. Dus nog een pas over, naar Dakhmar, beroemd om de rode rotsen. Daar waren de slaapplaatsen iets beter. Maar nog steeds primitief.
In Mustang geen gestucte plafonds in de kamers. Onder de balken wordt een doek gespannen. In de lodge in Dakhmar bewoog die doek omdat er muizen of ratten op liepen. Niet iedereen was gecharmeerd van deze bewegende plafonds.
Vandaag weer een lang traject met twee passen te nemen. Dakhmar-Syamboche. Na de ochtend koffie kon Ali niet verder vanwege algehele zwakte. Er werd een wit paard voor haar gehuurd waarop zij naar de eerste pas reed 500 m hoger. Afdalen naar de lunchplaats ging prima. Na de lunch was Ali weer in staat verder te lopen en pas nr 2 te nemen. Gelukkig een goede lodge in Syamboche.
Volgende dag terug naar Samar, deze keer via een hooggelegen weg met nog steeds de schitterende uitzichten op de besneeuwde toppen rondom. Diep beneden het pad door de kloof dat we op de heenweg liepen. ’s-Middags nog even naar een uitzichtpunt om een laatste keer te genieten van de bergen. Dan een halve dag omlaag, met nog wel een aantal klimmetjes. Chuksang, in het dal van de Gandaki. ’s-Middags naar een authentiek dorpje op één uur lopen (Tetang). Boven het dorp een Gompa bezocht waarin behalve Mandalas ook een stapeltje gemummificeerde sneeuwluipaarden. Op de terugweg theedrinken in een speciaal huis: via een lage stal kwamen we in een volledig donkere oude Gompa. Gelukkig was er een Frans stel, uitgerust met een ledfloodlight, dat speciaal vanwege de oude schilderingen op de wanden naar deze plaats was gekomen. Zo zagen we nog een aantal unieke Mandalas en beelden.
De volgende dag naar Jomsom langs de rivier. Gert en Els liepen dapper het eerste stuk maar Kagbeni. Wij namen meteen een Jeep, zodat we na de lunch in Jomsom naar het dorp van onze sherpa konden lopen waar een festival met dansende, gemaskerde monniken was. Het was een vrolijke happening, die langer duurde dan verwacht, zodat Els en Gert ook een deel konden meemaken.
Vanochtend om zes uur met het kleine vliegtuigje terug naar Pokhara, waar we nu relaxen bij een temperatuur van rond de 28°. En eindelijk internet.